Lista Reakcji Upozorowanych (mechanizm obronny); „To mi się nigdy nie przydarzy”
1. Aby przykryć nasz lęk wobec ludzi, a także strach przed izolacją, sami niestety staliśmy się silnymi autorytetami, osobami, które odstraszają innych i doprowadzają ich do wycofywania się.
2. Aby uniknąć zaplątania i uwikłania się w relacjach z innymi ludźmi oraz utracenia własnej tożsamości w tym procesie, staliśmy się bezwzględnie samowystarczalni. Gardzimy aprobatą innych.
3. Naszą złością i groźbą poniżającej krytyki odstraszamy inne osoby.
4. Dominujemy nad innymi i porzucamy ich, zanim oni porzucą nas lub całkowicie unikamy wszelkich relacji z osobami o osobowości zależnej. Aby uniknąć zranienia, izolujemy się i odcinamy od innych, tym samym porzucając samych siebie.
5. Przeżywamy swoje życie z pozycji prześladowcy. W ważnych dla nas relacjach przyciągamy osoby, które możemy manipulować i kontrolować.
6. Jesteśmy nieodpowiedzialni i egocentryczni. Nasze
nadmuchane poczucie własnej wartości i ważności uniemożliwia nam
zobaczenie naszych braków i niedoskonałości.
7. Gdy inni próbują bronić swoich praw powodujemy, że czują się winni.
8. Hamujemy własny strach poprzez tłumienie uczuć i pozostawanie w emocjonalnym „odrętwieniu”.
9. Nienawidzimy osób, które „grają” ofiary i błagają o ratunek.
10.
Zaprzeczamy temu, że zostaliśmy zranieni i tłumimy nasze emocje poprzez
dramatyczne wyrażanie naszych „pseudo” (udawanych) uczuć.
11.
Aby chronić siebie przed samokaraniem się za niepowodzenie w
„uratowaniu” własnej rodziny, projektujemy nienawiść do samych siebie na
innych, karając ich zamiast siebie.
12. Aby
poradzić sobie z ogromnym ciężarem uczucia straty, którego źródłem jest
rodzinne porzucenie szybko wycofujemy się z relacji, które zagrażają
naszej „niezależności” (nie za blisko).
13.
Zaprzeczamy, że rodzinna dysfunkcja miała na nas wpływ bądź odrzucamy
sam fakt istnienia dysfunkcji w naszej rodzinie, lub to, że
zinternalizowaliśmy jakąkolwiek destrukcyjną postawę czy zachowanie
pochodzące z naszej rodziny.
14. Swoim zachowaniem
staramy się pokazać, że w żaden sposób nie jesteśmy podobni do tych,
którzy nas wychowali – ludzi o osobowości zależnej.
(Źródło: „The Complete Picture” – 22 Krajowa Konwencja DDA, Fullerton 2008)